Sosyal bir canlı olan örgüt içerisinde kaçınılmaz olarak kurulan sosyal ilişkiler, kriz anlarındaki yönetilme şekillerine (farklılıklara olan saygının, empatinin ve sağduyunun düşük olduğu) bağlı olarak çalışanlarda gücenme, incinme gibi duyguların ortaya çıkmasına neden olabilir. Böylesi durumlarda affetme; çalışanın gücenme, incinme gibi duyguları ile adaletsizlik ya da zarara ilişkin algılarını düzenleyebilmesine ve örgütüne olumlu bakma yeteneğini muhafaza edebilmesine olanak sunması açısından değerlidir. Bununla birlikte çalışanın affetme kapasitesini arttırabilecek bireysel kaynakları hakkında çok az şey bilinmektedir. Bu araştırmada, çalışanların affetme kapasitesini arttırabilecek bireysel kaynaklardan psikolojik sermaye ve öz-şefkat üzerinde durulmuştur. Spesifik olarak psikolojik sermayenin affetme üzerindeki etkisinde öz-şefkatin herhangi bir aracılık (dolaylı) etkisinin olup olmadığını belirlemek amaçlanmıştır. Araştırmada veriler, kolayda örnekleme yöntemi ve anket tekniği kullanılarak, Konya ilinde faaliyet gösteren otel işletmelerindeki 377 çalışandan elde edilmiştir. Analiz sonuçları, psikolojik sermayenin affetme üzerinde pozitif yönlü ve anlamlı bir etkisi olduğunu (ϸ=.55, %95 CI [.45, .66]) göstermiştir. Araştırmanın özgün sonucu ise psikolojik sermayenin affetme üzerindeki etkisinde öz-şefkatin yüksek değerde, anlamlı bir dolaylı etkiye (ϸ=.85, %95 CI [.70, 1.03]; K2=.74) sahip olmasıdır sonuç, psikolojik sermayeden affetme haline giden yolun, öz-şefkatli olmaktan geçtiğine işaret etmektedir. Diğer bir ifadeyle çalışanlarındaki affetme potansiyelinin yüksek olmasını isteyen örgütlerin insan kaynakları uygulamalarının kapsamı, çalışanlarının psikolojik sermaye düzeyleri kadar öz-şefkat düzeylerini de arttırabilecek şekilde düzenlenebilir. Ulaşılan bulgular yazın ışığında tartışılmış, gelecek araştırmalar ve uygulayıcılar için öneriler geliştirilmiştir.